իտալերեն

Հայերեն

Գոյական

վանկեր՝ ի·տա·լե·րեն 

1. իտալերեն լեզու։ Պաշտոնական լեզուն է Իտալիայում։ ◆ Մյուսների հետ Լևոնը խոսում էր իտալերեն: (Շիրվանզադե) ◆ Շվեցարիայում խոսում են գերմաներեն, ֆրանսերեն և իտալերեն: ◆ Մի՞ թե սրանք իտալերեն հասկանում են: (Րաֆֆի) ◆ Իտալերենը ռոմանական լեզու է և առաջացել է լատիներենից: ◆ Իտալերեն լեզու: ◆ Իտալերեն ոճ: ◆ Իտալերեն խոսք:

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։