ժաժկտիլ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ժաժ•կը•տիլ 

  1. Պոլիս, Նոր Նախիջևան, Մուշ, Մարզվան, Ակն՝ ժաժ գալ։ ◆ Տեղես ժաժկըտիլ չիմ կրնալ։ Ռափայել Պատկանյան Վարվել, վերաբերվել (մեկի կամ մի բանի հետ), գործել։ ◆ Ատենին կորա պիտի ժաժկըտիս որ՝ խնտալու չիլաս։ Ռափայել Պատկանյան ◆ Ի՞նչ ես կեցեր, ժաժկտե քիչ մը։ (Հրաչյա Աճառյան)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։