Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ժամ•ա•դիր

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ժամադրած, ժամադրություն նշանակած ◆ Բայց ինչ էին խոսում ժամադիր սիրահարները։ (Մուրացան) ◆ Երկու ոսոխներուն մենամարտը, այն, որուն մառ ժամադիրները եղած էին։ ԴԶ
այնպիսի ուր ժամադրում են ◆ ձեռնունայն , հոգով չափ վիրավորված նրանք հավաքում են ժամադիր տեղին։ (Մուրացան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։