ժիշտ

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ժիշտ 

1. Կարին, Ջերմուկ, Խոտուրջուր՝ դիմադարձություն անող, անհնազանդ ◆ Ինչ ժիշտ երեխա է։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
2. Սեբաստիա՝ խոժոռադեմ, չժպտացող
3. Խոտուրջուր՝ պնդաճակատ, աներես ◆ Ձեր աղջիկն ժիշտ ա, խոսք վրեն չառնու։ (Հակոբ Մանանդյան)
4. ժինդ, ուշ եփվող (միս)

• ժիշտ ըլնել՝ կտրել, Ջերմուկ՝ համառությամբ մի բան ուզել, խնդրել։ ◆ Մեգ մեգ խիզանը մե զադ օր ուզում են, ու ասում ես չկա, ժիշտ են կտրում, էլ ռադ չեն ըլնում։ ՍԲ
• ժիշտ ու ժիպակ Ջերմուկ՝ 1.չար, անհանգիստ, պնդաճակատ (երեխա), որ այնքան է իր ասածը պնդում՝ պահանջում, մինչև որ ստանում է։ 2.առհասարակ չար, անհանգիստ ու համառ ◆ Էյ, ժիշտ ու ժիպակ, գնա ռադ էլի, թե չէ հենց կուտամ, օր զխկուքտ դուս գա։
• ժիշտ ու ժիպակ ըլնել, իր ասածի՝ ուզածի վրա պնդել այնքան մինչև ստանալը։

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։