Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ժ(ը)ղ•լել

Նոր Բայազետ, Հավարիկ, Կարին, Մուշ, Սասուն, Վան՝ ասել-խոսել, զրուցել, զրույց անել, զրուցելով ժամանակ անցկացնել ◆ Ես թագավորի տղեն եմ, լուսւն գիկաս քաղաք ... փշու մե կը ժղլինք: (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Գեղին երեք հասուկ աղջիկներ գնացին բանջար ու ծաղկունք քաղելու, նստան ու կը ժըղլեն: (Գարեգին Սրվանձտյան)
մի կերպ տնավորվել՝ ապրել ◆ Էս փոքրիկ քողտիկը առանք, ժղլեցինք: (Ձեռագիր)
մի բանով տարվել
մի բանով զբաղվել ◆ Ես կերթամ հաճութենի, իմ կնիկ կմնա մինակ, բաղի, բախչի հետ կժըղլի, հար ես դառնամ գամ։ (Ձեռագիր)
Կարին՝ խորհրդածել, մտածել, մտմտալ

Աղբյուրներ[խմբագրել]

Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։