Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ժու•լիկ

Ստուգաբանություն

(խսկց․) մանր գողություններով զբաղվող մարդ զանազան մեքենայությունների սովոր մարդ, խարդախ, խաբեբա
փաղաքշաբար ասվում է ճարպիկ՝ խորամանկ՝ ձեռներեց մարդուն
(խսկց․) փոքրիկ շիշ, կես կամ քառորդ լիտրի տարողությամբ շիշ ◆ Կայարանում միշտ թրև են գալիս շատ ժուլիկներ։ (թարգմ.), ◆ Ամեն մի կարգին մարդ ժուլիկից ու գողից կվախենա։ Ստեփան Զորյան, ◆ Սպասիր, էդ օրերը հանկարծ ժուլիկի մեկը չլինի։ Նա ո՞վ է, որ մարդու դպրոց տա։ Ստեփան Զորյան, ◆ Ա՛խ, դու ժուլիկ, ժուլիկ։ (Նար-Դոս)

Բաղադրյալ բառեր
ժուլիկանալ ժուլիկություն

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։