իզան
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [iˈzɑn]
վանկեր՝ ի•զան
- Արարատյան, Կարին, Վան՝ խելք, ընդունակություն, ուշիմություն ◆ Իզան չունի, չի կըրնա սորվի։ (Ձեռագիր) ◆ Այ սատկած ձի, քու իզանըդ կորել էր, դու չգիտես, որ ես Աշտարակ պտի մտնեի։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։