իզիմ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ իզ•իմ 

  1. Արարատյան, Նոր Բայազետ, Պոլիս, Մուշ, Խոտուրջուր՝ թույլատվություն իրավունք ◆ Պստիկ Միրզան թագավորից իզին կառնի կերթա։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
  2. Նոր Նախիջևան, Ամասիա, Կարին, Մուշ՝ հրաման ◆ Մամու կամքով ու Աստծու իզնով հարսնիք կենեն, մեկզմեկի կառնեն։ (Գարեգին Սրվանձտյան)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. իզին տալ, թույլատրել ◆ Չուր էն խալիվոր ձե իզին չի տա խմելու՝ չխմեք։ Ահ ◆ Բան է, եթե... ձեր առաջը կտրելու լինեն, ասացեք, որ Ղարաբեգը մեզ իզին տվեց։ (Պերճ Պռոշյան)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։