Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ի•մաս•տա•զուրկ

Ստուգաբանություն

(նորբ․) իմաստ չունեցող, իմաստից բովանդակությունից զուրկ ◆ Բայց ինչո՞վ բացատրել այն , որ ցուցահանդեսում շատ էին իմաստազուրկ գործերը։ (Մամուլ)
անիմաստ, անմիտ ◆ Կանգնած է նա անշարժ, իմաստազուրկ աչքերը հառած Վառվառեի փակ աչքերին և … (Շիրվանզադե)
անտեղի, աննպատակ, ավելոդ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։