Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինս•պեկ•տոր

Ստուգաբանություն

< инспектор < լատ. inspector

ստորադաս մարմինների կամ պաշտոնյաների գործունեության ստուգումն ու հսկողությունն իրականացնող պաշտոնյա ◆ Ինսպեկտորից, հրաման կա… վերջացնեմ՝ ուղարկեմ։ (Ակսել Բակունց) ◆ Ով ինձ նման քամի կուլ տվողին սեմինարյաի իսպեկտորի պաշտոն կտար։ (Շիրվանզադե)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։