Հայերեն

վանկեր՝ ին•տու•ի•տի•վիզմ

Ստուգաբանություն

< интуитивизм < լատ․ լատ․ intueri-մանրազնին, ուշադիր նայել

(փիլ․) փիլիսոփայական ուսմունք, որն ինտուիցիան համարում է իմացության կարևորագույն աղբյուրն ու միջոցը, առանձնապես փիլիսոփայության համար
(փիլ․) ուսմունք, որը հաստատում է, որ ճշմարտության ընկալումը իրագործվում է ինտուիցիայի միջոցով
(փիլ․) ուսմունք, որը հաստատում է, որ արտաքին առարկաները ընկալվում են անմիջականորեն, առանց այլ գործոնների միջամտության
(փիլ․) ուսմունք ինքնաակնհայտ ճշմարտությունների գոյության մասին, որ ճանաչվում են անմիջականորեն և կազմում են մարդկային իմացության հիմքը
(բրգ․) մի ուղղություն բարոյագիտության մեջ, որի կողմնակիցները պնդում են, թե բարոյական հասկացությունները (բարին, պարտքը և այլն) անհնարին է հիմնավորել բանականության և փորձի միջոցով, թե նրանք, իբր ճանաչվում են մարդու կողմից ինտուիտիվ կերպով, որպես «ինքնաակնհայտ» ճշմարտություններ

Թարգմանություն

Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։
Գ․ Դավթյան, Փիլիսոփայական բառարան (Անկյունաքար), Երևան, 2015 — 396 էջ։
Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։