Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•դատ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ինքն իրեն դատող դատապարտող ◆ Ինձի առիթը տվիք ավելի ևս խիստ ինքնադատ ըլլալու, ինչ որ՝ ես ինձի սկզբունքը ըրած եմ։ (Մամուլ)
իր ձեռքով դատ անող, ինքնագլուխ մեկին դատապարտող ու պատժող
ինքն իրեն դատափետող քննադատող ◆ Ինքնադատն անխուսափելի էր։ Դերենիկ Դեմիրճյան
տես ինքնադատաստան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։