Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•դի•տում

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ինքն իրեն դիտելը՝ զննելը՝ քննելը, անձի կողմից սեփական վարքն ու ապրումները ընկալելու պրոցեսը, որն անհրաժեշտ է ինքնիմացության և ինքնավերահսկողության համար ◆ Մեր սեփական գիտակցության մեջ տեղի ունեցող երևույթների ճիշտ դրված ինքնադիտումը արժեքավոր շատ նյութ է տալիս։

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։