ինքնադրժում
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑdɾˈʒum]
վանկեր՝ ինք•նա•դ(ը)ր•ժում
Բացատրություն
- (նորբ․) ինքն իրեն ժխտելը, սեփական եսի մերժում ◆ Ստվեր աստղի, որ մոգերին տարավ դեպի մսուրը սուրբ, — Ինքամատույց մեղքի գերի, ինքնադրժման վկա անսուտ։ Հր. Բեյլերյան
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։