ինքնաթելադրություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑtʰɛlɑdɾutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ինքնաթելադրութիւն

վանկեր՝ ինք•նա•թե•լադ•րութ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. գրավորի այնպիսի ձև, որի ժամանակ նախապես անգիր արած որևէ բան գրում են առանց բնագրին նայելու կամ որևէ մեկի թելադրելու
  2. ինքն իրեն թելագրելը, ինքնաթելադրանք

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. ինքնաթելադրանք, ինքնաթելադրում, թելադրելը

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Թարգմանություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]