Jump to content

ինքնակորույս

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑkɔˈɾujs]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•կո•րույս 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Ածական

  1. ինքն իրեն կորստի մատնող՝ մատնած ◆ Ինքնակորույս փողոցե փողոց թափառեցա։
  2. իրեն կորցրած, մոլորված, շշմած

Հոմանիշներ

[խմբագրել]

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Թարգմանություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]