ինքնակորույս

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑkɔˈɾujs]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•կո•րույս 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. ինքն իրեն կորստի մատնող՝ մատնած ◆ Ինքնակորույս փողոցե փողոց թափառեցա։
  2. իրեն կորցրած, մոլորված, շշմած

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Թարգմանություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]