Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ինքնայայտնութիւն

վանկեր՝ ինք•նա•հայտ•նութ•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

(հզվդ․) ինքն իր մեջ եղած որևէ հատկություն՝ ունակություն՝ ձիրք և այլն հայտնաբերելը՝ գիտակցելը ◆ Առաջին նամակը… բավական եղավ մեջս շեշտելու գրական այս ինքնահայտնության գիտակցությունը։ Առ.

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։