ինքնահիացություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [iŋkʰnɑhjɑt͡sʰutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ ինքնահիացութիւն
վանկեր՝ ինք•նա•հի•ա•ցութ•յուն
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- ինքն իրենով հիացած լինելը, իր նկատմամբ ունեցած հիացմունք՝ զմայլանք, ինքնահիաց վիճակ ◆ Կա խորհրդավոր մի հրասլուրանք քո շարժումների անխոս զրույցում, ինչ որ օձային ինքնահիացում։ (Վահան Տերյան)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- ինքնահիացմունք, ինքնահիացում, ինքնահրապուրանք
- ինքնաստվածացում
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]Թարգմանություն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։