ինքնավայել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նա•վա•յել 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Ածական

  1. իրեն վայել՝ պատշաճ՝ արժանի ◆  Սոսին…տվել Է շառավիղ ինքնավայել (Նաիրի Զարյան) ◆ Ինքնավայել համեստությամբ շնորհավորանքներ է ընդունում նաև կապիտան Կոբորովը։ (Հրաչյա Քոչար) ◆ Ընդունել է ինքնավայել, ճամփել շատ-շատերին… բերք ու բարիք չի խնայել հայոց փշատերի։ Համո Սահյան
  2. միայն իրեն վայել՝ սազող, իրեն հատուկ վայելչություն ունեցող, յուրահատուկ կերպով վայելուչ

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Թարգմանություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]