ինքնաքաշ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ ինք•նա•քաշ 

Ածական

  1. (նորբ․) մասնավոր կերպով թորած ◆ Գարեջրո՞վ արդյոք, կամ ինքնաքաշ օղո՞վ, որ ծախում են տակից՝ կրպակներում, կոպիտ բաժակների կեղերի մեջ կոպիտ Վիշտդ ու ամոքում միասին են եռում։ Ռազմիկ Դավոյան

Աղբյուրներ[խմբագրել]