Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինքն•իշ•խում

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ինքն իրեն իշխելը`տիրապետելը ◆ Վռոնսկու այդ անարդարությունը, որով նա Աննային մեղադրում էր կեղծարարության, անարդարության մեջ, հանեցին Աննային ինքնիշխումից: Թարգմ ◆ Նրա մեջ ծայրահեղ երևակայական ընդունակությունը միացած է ծայրահեղ ինքնիշխումի հետ։ Շեքսպիր

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։