Jump to content

ինքնիրավչություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [iŋkʰniɾɑvt͡ʃʰutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ինք•նիր•ավ•չու•թյուն 

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Գոյական

  1. որևէ գործի լուծման մեջ օրինական կարգի խախտումը, ինքնակամ ապօրինի գործողություն
  2. (իրավգ․) կառավարման կարգի դեմ ուղղված հանցագործությունների մեջ մտնող` քաղաքացիների կողմից իրենց իրավունքների իրականացման կարգի դեմ ուղղված հանցագործությունների խմբին պատկանող հանցագործության կոնկրետ տեսակ, ինչն իրենից ներկայացնում է օրենքով կամ այլ նորմատիվ իրավական ակտերով սահմանված կարգի խախտմամբ իր իրական կամ ենթադրյալ իրավունքներն ինքնակամ (ինքնագլուխ) իրականացնել, որն էական վնաս է պատճառել անձանց իրավունքներին կամ օրինական շահերին, կամ խոշոր վնաս` պետական կամ հասարակական շահերին

Հոմանիշներ

[խմբագրել]

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Թարգմանություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։