Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր ՝ ին•ֆեկ•ցի•ա
< инфекция < լատ․ inficere փչացնել, թույնել
տե՛ս վարակում
(անսբ ․) օրգանիզմի վարակվածության վիճակ,էվոլյուցիայի ընթացքում ձևավորված համալիր կենսաբանական ռեակցիա, որը առաջանում է կենդանու օրգանիզմի և ինֆեկցիայի հարուցիչի փոխազդեցության ընթացքում
(նորբ․ ) հիվանդություն, հարուցիչ
Թարգմանություն
Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայաստան», 1976։ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան , Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։ Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2 ։
ՄՀԱ ՝ [infɛkt͡sʰˈjɑ] Կաղապար:Գիրք:ԿՎՀԿՏԲԲ Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։
