իսկոթ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ իս•կոթ 

  1. վայրի բանջար, որ ուտում են թթու դրած ◆ Ի՜նչ քեղ կար այդ բացատում, ի՜նչ քեղ... Բա անմահական իսկոթը, որից մեր նաներն ու տատերն անմահական թթու էին բռնում։ (Վախթանգ Անանյան) ◆ Ես հիշում եմ ծառերին բուսած հսկայական սունկերը, կծվուկը, թրթնջուկը, իծկոթը, մյուս անմահական բույսերը։

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։