լազաթի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [lɑzɑˈtʰi]
վանկեր՝ լա•զա•թի
- Թբիլիսի՝ հաճույքով, ախորժակով ◆ Ջանավարը Շաբուրին բկեն բռնեց, խեղդեց, լազաթին կերավ։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- ուզածիդ պես, կարգին, լավ ◆ Լազաթի նորափեսաիս։ (Գարեգին Սևունց) ◆ Լազաթին փուղ կու դադին։ (Խաթաբալա) ◆ Շահը սուրը քարքաշիցը հանում է ու մե լազաթին էլ օրթում է ուտում։ (Խաթաբալա) ◆ Լազաթին բան ես էրե, ալ ըսելիք չունեմ։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։