լալո
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ լա•լո
- Ղարաբաղ, Մալաթիա, Կեսարիա, Տարենտե, Վան՝ խելքը մի քիչ պակաս, հիմար ◆ Այս հարբեցող լալոն ինձ անհասկացող Թաթոսի տեղ ա դնում, չբռնե՞մ վզից և այգի նետեմ։ Գուրգեն Մահարի
- համր
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։