Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ լա•ցա•տեղ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

տեղ, վայր որտեղ լաց են լինում, գերեզման, որի վրա սգում են հանգուցյալին (ժղ․)
հեռու տեղում մահացածի, զոհվածի շորերը, իրերը և այլնը, որոնց վրա ողբում են ◆ Երկու զավակ ունեի քո զորքում՝ փոքր Գորգին և Գեղամը… Գեղամս ընկավ… տուր իմ լացատեղը, տուր։ Սերո Խանզադյան
լաց լինելու, սգալու, ողբալու առիթ, տեղիք

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։