Jump to content

լաքան

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ լա•քան 

  1. Մուշ՝ ոտնաման, որ գործում են կանեփի թելից կամ այծի մազից ◆ Մուշ քաղաքում նա հագնում է ծանոթ սասունցիներից մեկի լաքաները։ Խաչիկ Դաշտենց
  2. Սեբաստիա, Սասուն, Վան՝ մի տեսակ ոտնաման, որի տակը գործված է այծի մազից և օգտագործում են մեծ մասամբ ձյունի վրա քայլելու համար ◆ Հովիվը լաքանը հագած կամ առանց լաքանի ․․․ ոտքով ձյունը տրորում ամրացնում էր, բերում խոտ ու տերև։ (Եղիազար Կարապետյան)

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։