լեզվաիմացություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [lɛzvɑimɑt͡sʰutʰˈjun]

վանկեր՝ լեզ•վա•ի•մա•ցու•թյուն 

Գոյական

  1. (նորբ․) լեզվին տիրապետելը, իմացությունը ◆ Ամենաճիշտը` պաշտոնատարի հետ պայմանագիր ստորագրելիս նրա լեզվաիմացության ստուգումն է։ (Մամուլ)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • {{Գիրք:ՆԲԲԲ}