Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ լ(ը)խ•պոր

Արարատյան, Մուշ, Բուլանըխ, Վան՝ շատ հասնելուց փափկած՝ կակղած ◆ Մի քանի հատ լխպոր ծիրան կերավ։ Սահակ Ամատունի ◆ Թող ամառփան պտուղները խառսնին, կաթյուկ անեն վեր կանաչ խոտին լղմոր լըղմոր լղպորվին: ԱՏՍ
Արարատյան, Մուշ, Վան՝ ձվից նոր դուրս եկած, շատ թույլ ◆ Ո՞ր հարևանիս մի ծեղը, մի հավի լխպոր ձագը թաքուն հափշտակել եմ, ո՞ր մի երեխի չոռ եմ ասել։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Ծիծեռնակի ճուտը դեռ լղպոր է։ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Էրգու լղբեր հավ ունի։ (Ձեռագիր)
Ուրմիա, Կարին՝ (անարգ․) լակոտ, փսլնքոտ ◆ Սո՞ւտ եմ ասում, այ լխպոր, էդ էլ չլնի հերվանը։ (Աթաբեկ Խնկոյան) ◆ Երեյվա լխպուեր լակուետը կըլխիս խրատ է կյառթալի։ {{Հեղինակ|ԺՎ
Ուրմիա, Խարբերդ, Համշեն, Մուշ՝ նիհար, վտիտ
Մարզվան, Մոկս՝ կեղտոտ
Նոր Բայազետ, Ուրմիա, Մուշ՝ ջրիկ, անյուղ, անխին (թան, սպաս) ◆ -Քիրվա,- կըսե հայն,- կը տեսնա՞ս, հաց չունինք, ես լե առանց հացի լղպոր թան կուտիմ։ Բնս

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։