լոխմա

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [lɔχˈmɑ]

վանկեր՝ լոպ•մա 

1. Արարատյան, Թբիլիսի, Հավարիկ, Պոլիս, Պարտիզակ, Նոր Նախիջևան, Առտիալ, Սասուն, Խոտուրջուր, Հաճն՝ պատառ ◆ Ան պերանին լոխման կը հանե, մահլայի տղոց ու ախչիկներուն կուտա (Ստեփանոս Մալխասյանց)
2. Արարատյան՝ մեկ անգամ բերանը չափով դնելու ուտելիք, մի բերան ◆ (Ալոն-Դինոն) իրել լոխման արուց էտ փլավը ու կու տվուց (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
3. Պոլիս, Պարտիզակ՝ պմորեղենի մի տեսակ, որը եփելուց հետո շաքարի մեջ են դնում ◆ Լոխման աղվոր ուռեցեր էր (Ստեփանոս Մալխասյանց)
4. Նոր Նախիջևան՝ ուտելուց հեոմնացած հացի կտորները` փշրանքները

Արտահայտություններ

1. լոխմա լոխմա ընել Պոլիս՝ պառատ-պատատ անել, հոշոտել
2. աղեկ լեխման շունին բերանն է, Նոր Նախիջևան՝ լավ պառավը վատին է բաժին ընկնում

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։