լփաչա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [lpʰɑˈt͡ʃʰɑ]
վանկեր՝ լ(ը)•փա•չա
- Ղարաբաղ՝ վերքը չփակվելը, ավելի մեծանալն ու ջրոտելը ◆ Յաարեն լփաչա ա դառել, մեծացել է, մարմրել, ջրոտել։ (Ձեռագիր)
- շատ անձրևոտ ու խոնավ (եղանակը)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։