լփաչա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ լ(ը)•փա•չա 

  1. Ղարաբաղ՝ վերքը չփակվելը, ավելի մեծանալն ու ջրոտելը ◆ Յաարեն լփաչա ա դառել, մեծացել է, մարմրել, ջրոտել։ (Ձեռագիր)
  2. շատ անձրևոտ ու խոնավ (եղանակը)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։