խաճին
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ խա•ճին
- Պոլիս, Սեբաստիա, Պարտիզակ, Շատախ, Մոկս, Խիզան՝ մարգագետին ◆ Խաճին գլոխ ղենաղ չըլնեք ։ Ահ
- Սիպ՝ ճահիճ
- ջրարբի տեղերում բուսնող փափուկ խոտ, որ գործ են ածում ներքնակների համար
- Մուշ՝ աղուտ գետին, մարգ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ խա•ճին
- Մուշ՝ կաղճին հող
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։