խամահանուկ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ խա•մա•հա•նուկ
- Ղազախ, Շիրակ, Գանձակ՝ խամից նոր հանված և լծելու վարժեցրած (եզ, գոմեշ, ձի) ◆ Մի խամահանուկ աչառ բերեց լծեց։ Սահակ Ամատունի
- հեծնելու համար նոր վարժեցրած (ձի)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։