խամբաջի
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ խամ•բա•ջի
- Բորչալու, Կարին, Մուշ՝ կնոջ եղբոր՝ աներորդու կինը ◆ Մաճկալի սիրած հարսը համկալի խամբաջին ա։ Ահ ◆ Վարոսին խամբաջին շատ ջահիլ, սիրուն կնիկ էր։ (Ձեռագիր) ◆ Ժամհար պապը դռնից ձեն տվեց, թե խանբաջի, կարագ բերեք ոտնալվեքի համար։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։