խամբաջի
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ խամ•բա•ջի
- Բորչալու, Կարին, Մուշ՝ կնոջ եղբոր՝ աներորդու կինը ◆ Մաճկալի սիրած հարսը համկալի խամբաջին ա։ Ահ ◆ Վարոսին խամբաջին շատ ջահիլ, սիրուն կնիկ էր։ (Ձեռագիր) ◆ Ժամհար պապը դռնից ձեն տվեց, թե խանբաջի, կարագ բերեք ոտնալվեքի համար։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։