խանձ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [χɑnd͡z]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խանձ

վանկեր՝ խանձ 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ **khndio-` *(s)kend- «լուսավորել, վառվել, այրվել» արմատից՝ ռնգայինից հետո խուլ/ձայնեղ (ծ/ց) անցմամբ. հմմտ. հին հնդկերեն candati «լուսավորում է», հունարեն հուն. «ածուխ», լատիներեն candeō «սպիտակ լինել, փայլել, բոցավառվել, շիկանալ»։

Գոյական

1. կայծ, կրակ, որով մի բան բռնկվում՝ վառվում է
2. կպչան, բռնկվող՝ դյուրավառ նյութ՝ վառարան, օջախ ևն վառելու համար
3. լիցքը բռնկող նյութ (վառոդ և այլն)
4. խանձված՝ այրված բանի (առավելապես՝ շորի) մնացորդ, կիսայրյաց լաթ՝ շոր և այլն
5. այրվածք
6. հրդեհ, որ առաջանում է դաշտերի ու սարերի չոր խոտերը՝ խոզանները վառելուց

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։