խաջիլ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χɑˈd͡ʒil]
վանկեր՝ խա•ջիլ
- Արարատյան՝ գործ է ածվում * խաջիլ ըլնել կապակցության մեջ. Խափանվել, գլուխ չգալ, խանգարվել ◆ Հարսանիքը խաջիլ էլավ։ Ել
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։