Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խա•վա•րա•մած

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

խավարով պատված՝ ծածկված, խավարի մեջ սուզված ◆ Լուրթ աչքերով արևակամ դաշտն են դիտում խավարամած: Եղիշե Չարենց
(փխբ․) խավար, մութ, մռայլ, անփայլ
(փխբ․) տխրությամբ, թախիծով լի ◆ Խավարամած հոգի։ (Միսաք Մեծարենց)

մթամած, մութ, մթին, խավար, խավարակուռ, խավարուն, խավարչուտ, խավարչտին, խավարածածկ, խավարասույզ, խավարապատ, մթապատ, խավարամութ, ականակույր, (հզվդ․)՝ խավարահեղց, խավարածոր, խավարանիստ, խավարաքող, խավարազգեստ, խավարազգյաց, խավարազգած, խավարին, մթազգած, նսեմափակ, նսեմապափ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։