խատնել
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χɑtˈnɛl]
վանկեր՝ խատ•նել
- Մոկս, Շատախ, Ակն, Ուրմիա՝ (անարգ․) սատկել, մեռնել ◆ Շունըմ խատեր ու խոտ կը կյեր։ (Մարո Մուրադյան) ◆ Թըխ գնա շան պես խառնի: Սասնա ծռեր
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- Ոտքդ խատնեմ քե խատնեմ, Շատ եմ խնդրում, աղաչում եմ, մի՛ մերժիր. խղճա ինձ ◆ Քեզ տանելու ենք էկեր, մարդիկ լացուր, ոտքդ խատեմ լի, դուն մեզ խնդացուր (հարսնառ գնացող կանայք հարսին դիմելիս)։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Քե խատնեմ, փշուրմ հաց տու, անոթի մեռանք։ (Ձեռագիր)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։