խարազա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χɑɾɑˈzɑ]
վանկեր՝ խա•րա•զա
- Ախալցխա՝ կենդանիների լեղապարկի քար, որին հնում վերագրում էին բուժիչ հատկություն (որպես վախի դեմ)
- Պարտիզակ՝ դեղին թանձր հյութ, որ գոյանում է մի քանի եղջերավոր անասունների ստամոքսում ու լեղիում և օգտագործվում է որպես վախի դեղ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- Սիրտը խարազա կապել, Ցավերից՝ վշտերից սիրտը ճնշված լինել
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։