խացբերան

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

  • ՄՀԱ՝ [χɑt͡sʰbɛˈɾɑn]

վանկեր՝ խաց•բե•րան 

  1. Պապեն՝ անվարձ, փորհաց (աշխատող) ◆ Աղա, ձիկ էլ պռնի ու պանի վրա տիր, խացպերան կաշխատեմ։ (Գարեգին Սրվանձտյան)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։