խացուկ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χɑˈt͡sʰuk]
վանկեր՝ խա•ցուկ
- Ակն՝ որդոտած, խոցեր ունեցող (միրգ)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- Խակ ու խացուկ, Ակն՝ դեռ չհասած ու փչացած (միրգ)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։