խացուկ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խա•ցուկ 

  1. Ակն՝ որդոտած, խոցեր ունեցող (միրգ)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. Խակ ու խացուկ, Ակն՝ դեռ չհասած ու փչացած (միրգ)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։