Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խէ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

հայերենի Խ տառի անունը

Շամախի՝ Կաքավաբերդ՝ Հադրութ՝ Ինչո՞ւ։ ◆ Ձեզ մատաղ, տյուք խե ըք եկալ։ (Ռուբեն Բաղրամյան)— Ինձ էլ կտաս։—◆ Պա խե՞ չըմ տալ։ Ահ
Վան՝ Հետ, միասին։ ◆ Ինձ խե կու կյա՞ս (Ձ)։
Ղարաբաղ՝ Այնքան, անչափ։ Քաթան շաբեքս նոր ա, Ա յար, մինն էլ կարե, խե սարին ա, խե հով ա։ Ահ
Մոկս՝ Գործ է ածվում * Խե լսողաց կապակցության մեջ։ Հեռի լսողաց, թող լսողներին այդպիսի բան չպատահի (քաղաքավարական դարձվածք՝ որևէ անհաճո բան պատմելիս)։ ◆ Սիավուշի շյուրիր մոտեն էխան, խե լսողաց, ճամբխին էզար մեկ շուն սպանից, շյուրիր թաթխից մյաչ էրընին, առից իտու թագավուրին։ Ահ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։