խելըռել

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [χɛləˈrɛl]

վանկեր՝ խե•լը•ռել 

1. Նոր Բայազետ, Պոլիս, Կարին, Խարբերդ, Սեբաստիա, Ալաշկերտ, Վան, Կեսարիա, Բալու, Համշեն, Տրապիզոն՝ խենթանալ, գժվել, խելագարվել ◆ Ամիսմ էրկուս կանցնի չի անցնի, աս տղան խելըռի կը։ Ահ
2. գժությունը բռնել ◆ Եզը գինին կըխմե, կը խելըռի, կը ցատկըտե ու կիյնա կը պառկի։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Այ մարդ, խելըռա՞ր, ի՞նչ էղար։ Ահ ◆ Խելըռիցավ՝ դուն նիրար օնցուց։ (Ձեռագիր) ◆ Հարսը խելռել է, իստակ կապելու է դառել։ (Ջավախեցի)
3. Ալաշկերտ, Խլաթ, Խարբերդ, Սասուն, Սեբաստիա, Վան՝ ուշագնաց լինել, ուշաթափվել, նվաղել, մարել
4. Սեբաստիա՝ (փխբ․) մեկին շատ սիրել, մի բան շատ ախորժել՝ դուրը գալ
5. Ակն՝ քունը հաղթել, չկարողանալ սթափվել

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։