խելքագնաց

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [χɛlkʰɑɡˈnɑt͡sʰ]

վանկեր՝ խել•քա•գ(ը)•նաց 

1. Վան՝ ուշագնաց, ուշաթափ
2. (փխբ․) հիացած

Արտահայտություններ

1. Խելքագնաց լինել,
   1. ուշաթափվել, ուշքը գնալ
      1. հիանալ, սքանչանալ ◆ Էն աղջիկը ինե տեսավ էն խորոտ կտրիճ, խելքագնաց էլավ վրեն։ Ահ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։