խեղաձայնություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɛʁɑd͡zɑjnutʰˈjun]
վանկեր՝ խե•ղա•ձայ•նութ•յուն
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) խեղված ձայներ հանելը, խեղված ձայն ունենալը ◆ Խեղաձայնություններ՝ պատերազմից բանված, Հինավուրց աշխարհի բարձրավանդակներում։ Օսիպ Մանդելշտամ
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։