խեյրաթ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χɛjˈɾɑtʰ]
վանկեր՝ խեյ•րաթ
- Թբիլիսի, Վան՝ օգուտ, շահ
- բարեգործությւն, օգնություն ◆ Վուր մե բան տային, խիստ խեյրաթ կոնեին (Խաթաբալա)
- ուժ, կորով
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- խեյրաթ տեսնիլ, նպատակահարմար գտնել ◆ Յիս չէր խեյրաթ տեսի քու շտապով փսակվիլը (Գարեգին Սևունց)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։