խզխզուկ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խ(ը)զ•խ(ը)•զուկ 

  1. Վան՝ հիվանդություն, որի ժամանակ թոքերից խզալու ձայն է լսվում

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։