Jump to content

խզմար

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խ(ը)զ•մար 

  1. Շիրակ, Ջավախք՝ շորի կտոր՝ թաշկինակ, որով հնում կանայք ծնոտի տակից ծածկում էին իրենց քիթն ու բերանը, քթկալ
  2. Կարին, Մուշ, Բալու, Պապեն՝ արծաթյա կամ ոսկյա փոքրիկ զարդ, որ կանայք անց էին կացնում քթի ներքևի մասից ◆ Արծաթ տվի (ուստային), խզմա շինե իմ քթին։ Ահ ◆ Աղճի, անունդ ինչ էր, օսկի խզմեն քու պինչ էր։ Ահ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]
  1. խնլոտ քթին՝ խզմա (առած) - զարդը պետք է համապատասխանի մարդու արտաքինին

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։