խըսա
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [χəˈsɑ]
վանկեր՝ խը•սա
- Բուլանըխ՝ խոսք, զրույց, խոսակցություն
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- Խըսա էնել, Զրուցել, խոսել, պատմել ◆ Աղջիկ զուր գլխի գլած խըսա կենե։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Մամ քնավ, տեսավ էրած, զուր էրզի եղելութեն խըսա էրեց ուր տղեկներուն։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։