խըսա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ խը•սա 

  1. Բուլանըխ՝ խոսք, զրույց, խոսակցություն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. Խըսա էնել, Զրուցել, խոսել, պատմել ◆ Աղջիկ զուր գլխի գլած խըսա կենե։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ) ◆ Մամ քնավ, տեսավ էրած, զուր էրզի եղելութեն խըսա էրեց ուր տղեկներուն։ (Գարեգին Սրվանձտյան)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։